kendine katlanamamak

insanın özgüveninin ve benliğinin yok olmaya başladığı anda yüzüne acı bir tokat gibi çarpan durumdur. sen kendine tahammül edemiyorken insanlar sana nasıl tahammül etsin ki?

çok konuştuğum zamanlarda kendimden kaçmak istiyorum

bazen çekilmez olduğum doğrudur böyle zamanlarda nefret ederim kendimden mesela bir iş yapacaksam enine boyuna düşünür taşınır en ince ayrıntısına kadar hesaplar mükemmel olanı ortaya çıkarmaya çalışırım bütün çabam eğer daha iyisi varsa onu ortaya çıkarıp herkesin görebileceği bir yere koymak fazlası değil bunu yaptıktan sonra bakın bu örnek siz illa ki daha iyisini yapabilirsiniz demek istiyorum kim bilir belki en büyük hatam bu çünkü hep en iyisini ararken yıkıp geçerim acı veririm en çok kendimi üzer en çok kendimi hırpalarım dünya üzerinde üzüntü paratoneri varsa ben tek şubesi olabilirim kendime katlanamıyorum çünkü çevremdeki herkesin mutlu olması onların mutlu olmasını sağlamak sanki boynuma asılmış bir görev gibi i̇çim çok dolu kusamıyorum, ondan susuyorum bu bugün girdiğim son entry olsun. önce kendinizi mutlu edin gerisi çorap söküğü gibi olmasa bile geliyor